Welkom

Op de blog van Willemijn van de Ukkesteyn die op 15 maart moeder werd van 12 pups.

Op 14 maart liet Willemijn merken
 dat ze er aan toe was om moeder te worden. Zij was in verwachting van haar 2e nest en was behoorlijk gegroeid, zodat ik weer een groot nest verwachtte. De eerste keer dat ze kinderen kreeg was het een gezin van 9 pupjes, die ze allemaal heel gemakkelijk groot heeft gebracht. Het was voor haar een feestje, veel bezoek, mensen die haar steeds weer aanhaalden wat voor deze hond een gebakje betekent. 
's Middags werd ik nog enkele keren opgebeld om een uur of half drie en dan kwam natuurlijk  de toestand van onze Willemijn naar voren, want je zit er op dat moment vol van en was zelfs niet te beroerd om te beweren dat ze over een half uur wel haar eerste pup zou hebben. 
Niets was minder waar. 's Nachts om kwart over twee  aanschouwde de eerste boreling het levenslicht, wat natuurlijk niet kan want pasgeboren pupjes zijn blind. Kwam de eerste pup ter wereld. En langzaam maar zeker kwam er nog één en nog één........ Zo werd het morgen en was onze moeder nog niet klaar met de bevalling. Bij het achtste pupje had ik al de hoop dat ze zou stoppen, maar nee hoor, het ging maar door. 
's Ochtends om 10 uur werd het laatste pupje geboren en de teller stond toen op twaalf!

Een hele hoop voetjes hoofdjes enz. Willemijn was er gewoon verlegen mee en wist eigenlijk niet goed meer hoe ze nu moest gaan liggen. Zachtjes door de pootjes zakken was er al lang niet meer bij, want onze moeder was moe en zag het zo nu en dan even niet meer zitten.

Deze foto heb ik vlak na de bevalling genomen, Willemijn moet nog helemaal opdrogen en zoals U ziet ligt ze ook nog niet erg lekker. In deze tijd had ik al 2 keer een grotere maat mand erbij gepakt om maar ruimte te scheppen voor moeder en kinderen. Inmiddels was er ook nog een extra warmtelamp aangerukt om het hele nest warm te houden. Ondertussen dacht ik na hoe het ooit mogelijk zou zijn om zo'n groot nest groot te laten groeien. De moederhond heeft meestal 8 tepels, dus ruilen. Een vervangende moeder was niet aanwezig, Demsie had aan 6 wel  genoeg. In mijn hele cariëre wat de fokkerij betreft heb ik één keer een nest van 12 gehad bij Eureka en deze hond heeft al haar pups op voorbeeldige wijze groot gebracht. Ik zag dat bij Willemijn niet zitten, want Eureka was een hele handige hond, Willemijn iets minder.

Uiteindelijk viel onze meid in slaap en wel een hele diepe. Voor die tijd had ik de grootste moeite om de pupjes te redden van haar zware lijf. Willemijn liet zich neer waar het haar maar uitkwam en dat ging een aantal keren niet zachtzinnig, ze liet zich gewoon naar beneden plonzen en dan lag ze, daar pup bedolven, jammer dan, zo moe was ze. Ik hoefde na deze nacht ook niet meer naar de sportschool, heb steeds puppen moeten redden en mijn best gedaan ze van biest te voorzien. Dat was op zich al een toer, want als er weer een pup in aantocht was vielen alle pupjes weer van de tepels af, want dan lag moeder niet stil.
Kortom, het was buitengewoon vermoeiend ,  behoorlijk lang geleden dat ik geen enkele seconde had om om me heen te kijken, dan was je een pup kwijt. 
Van de 12 pupjes is één levenloos geboren, de nageboorte was te snel losgegaan, zodat het pupje geen zuurstof meer kreeg.
Toen waren er nog 11, deze ziet U boven op het plaatje. 7 teefjes en 4 reutjes.

Wat nu, eerst zorgen dat alle pups biest van de moeder dronken en maar hopen dat ze dan genoeg binnen kregen, dat is een must om in leven te blijven, op dat moment drinken de pups de immuniteit van mama op en dat hebben ze dringend nodig. Het enige wat ik kon beslissen was, goed opletten en als het nodig is bijvoeren. Gelukkig kon mijn echtgenoot de volgende dag alle andere dieren onder zijn hoede nemen zodat ik er helemaal voor Demsie en Willemijn was.

De tweede dag was er weer een slachtoffer te betreuren, ik slaap bij Willemijn, maar soms slaap ik even echt een paar minuten, meteen mis, verplettert onder een achterpoot, razendsnel.
Inmiddels had ik twee pupjes aan de bijvoeding waarvan er de derde dag na de geboorte één van is overleden, waarschijnlijk toch te weinig biest gehad zodat de stand van zaken nu 9 pups is. 6 dames en 3 heren. 

6 dames, die het allemaal ogenschijnlijk goed maken , maar houd in gedachten.....niets is wat het lijkt.....wat ik deze keer ook bij Demsie moest aanhalen.
      beneden ziet u de 3 reutjes waarvan de lichtste bijgevoerd wordt. 

30 maart 2015

Het heeft even geduurd voordat ik me weer meldde, maar heb weer wat nieuwtjes.

het gaat prima met Willemijn en haar kinderen, ze is uiterst zorgzaam en kan inmiddels haar hele roedel ook overzien, zodat de kans op de pupjes gaan liggen heel wat kleiner is geworden. Dat was in het begin wel een enorm punt van aandacht.

Maar.........de kinderen hebben ook een vader, die we nu voor het voetlicht halen

Julius

Julius, een schat van een hond, die ook nog mooi fokt. het is zijn tweede nest . Veel kijkplezier.

3 april 2015

17 dagen oud en de baas vind het tijd voor het eerste hapje van een bordje. "Wat dat is weten we niet, maar dat zal niet lang meer duren".

" We werden in een andere mand gezet met zoals ons baasje zei een krant onder onze voetjes voor het morsen"" Dat zal zo horen" En nu maar voorzichtig proeven.

zouden de oren van de buurvrouw ook zo lekker smaken?
Je kan het natuurlijk altijd 
 proberen. 




Over een paar dagen komen wij al met veel plezier naar de baas hobbelen voor ons papje.

13 april 2015.

Inmiddels zijn de peuters de leeftijd van 4 weken gepasseerd en gaat het grote "beweegwerk" beginnen. 


Als de pups me zien komen ze al snel aanlopen, wat gaat er gebeuren, langzaam maar zeker worden de pupjes met  van alles en nog wat wat wij zo meemaken in het leven geconfronteerd. Angst is niet aanwezig, die periode komt nog, zodat alles zonder een zweem van terughoudendheid wordt ondergaan. Morgen is het mooi weer en wellicht gaat de eerste buitensessie dan van start, Ik zal er foto's van maken. Alle pupjes van Willemijn zijn weer bij hun moeder, de kleine Demsies kunnen zich inmiddels prima redden zonder pleegmoeder zodat alles weer aardig normaal zijn gang gaat in huize Nachtmerrie.


21 april 2015.

Vers van de pers, de pups zijn inmiddels 37 dagen oud, het worden al hele dames en heren. lopen kunnen ze als de beste en het werd echt hoog tijd voor een fotosessie.

Prachtig zonnig weer wat we hier en daar op de foto terug zien maar daar trekken we ons niets van aan.
Hierboven de 2 jongetjes.

In het gras spelen is heerlijk. Inmiddels heeft Willemijn alleen nog haar eigen pups, zodat alles weer overzichtelijk is.

Eens even kijken of het staartje van je collega lekker is.

Dit is genieten.

37 dagen oud.

De meisjes

Op een kluitje, een beetje steun is nooit weg.

Jawel, er komt beweging in.

"Wij willen best wel even poseren tussen de spelletjes in."

"Baas, doen we het goed?

Onze welwillende filmsterren.

De tweede groep meisjes

Dit ging wat anders. er was nogal wat moeite voor nodig om de grietjes bij elkaar te houden," even hier komen, " help ik ben er al, lig ik nu mooi op mijn rug"? 

Het wordt al beter.

Jaaaaah............

Zo is ie mooi.

"Het was ons een waar genoegen".


28 april.

Hedenochtend is de dierenarts langs geweest om de hondjes op gezondheid te onderzoeken en te enten enz.  Als U dat ritueel wilt bekijken kan u als u hier klikt op de voorbeeldblog van Maureen terecht waar het onderzoek met foto's uitgebreid staat beschreven. Op deze blog wel even naar beneden scrollen.

Alle hondjes zijn kerngezond en mogen naar een nieuwe baas. 

"Help wij zitten tijdelijk achter dubbel gaas, de spijlen van het hek kon je nog zo leuk doorheen klimmen, maar dat vind de baas niet leuk. We gaan snel naar onze nieuwe baas.

En zo gaat de één na de ander naar de nieuwe baas.  Willemijn heeft het er moeilijk mee en is een dag van slag geweest. We zorgen goed voor onze bikkel. Lieve pupjes en moeder, deze bijzondere keer dat hier nieuw leven en dood hand in hand gingen vergeet ik niet meer, het gaat jullie goed in de nieuwe grote wereld. Ondanks alles heb ik van jullie genoten .
Nieuwe bazen succes.

Hieke Gemser.